Jeugdvisie

niets is voor jeugdvisie te gek als het gaat om het verbinden van onderwijs en zorg. jeugdvisie heeft altijd zicht op wat er nodig is om vooruit te komen. elk kind wil zich ontwikkelen en elk kind heeft recht op een omgeving waarin steunende volwassenen zijn om het kind daarbij te helpen. dat vraagt om innovatie in deze tijd. de eerste reflex in deze tijd is immers om bij een ondersteuningsvraag te denken aan 'extra' onderwijsondersteuning of jeugdhulp. of om te ontkennen dat er sprake is van een behoefte aan iets extra's. 'normaliseren' noemt men dat. alsof ouders voor niets om hulp vragen. we kunnen en moeten het omdraaien. waarom gebeurt het dat ouders (volgens sommigen) snel om hulp vragen? en is dat eigenlijk wel zo? want we kennen toch ook voorbeelden waarin ouders juist zorg mijden? daarom moeten we een andere vraag stellen: hoe zorgen we ervoor dat we als maatschappij voor alle kinderen een omgeving creëren die kinderen laat opbloeien? wat vraagt dit van scholen, gemeentes? e